บทที่ 203

อลิสสา

ผิวฉันชาวาบขึ้นมาทันทีที่ลืมตาตื่น

พวกเขาไปแล้ว ฉันรู้ได้โดยไม่ต้องลืมตาด้วยซ้ำ

บ้านเงียบเกินไป...เงียบแบบที่ไม่ได้สงบลง แต่เหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง ผ้าปูที่นอนข้างกายฉันเย็นเฉียบ เหมือนมันว่างเปล่ามาหลายชั่วโมงแล้ว

ราวกับว่าคิงรอให้ฉันหลับ...แล้วก็แอบย่องออกไปทันทีที่ฉันหลับ

ฉันไม่แปลกใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ