บทที่ 212

คิง

ข้ารู้ว่านางยังอยู่ที่นี่ ข้าแม่งโคตรจะรู้สึกได้เลย

สายใยระหว่างเรา...เชือกที่มองไม่เห็นซึ่งผูกปมอยู่ในวิญญาณของนางและมัดแน่นรอบวิญญาณของข้า...มันดึงรั้งแรงขึ้นทุกวินาที

นางอยู่ใกล้ ต้องการข้า รอคอย

และข้าก็ต้องการนางมากชิบหายพอๆ กัน

แค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่รู้สึกเหมือนชั่วชีวิตที่ไม่มีนาง อกข้ากลวง...