บทที่ 218

นิโคไม่ลังเลเลย เขาแทรกตัวลงบนเตียงข้างฉันแล้วดึงฉันเข้าไปในอ้อมแขน อบอุ่นและมั่นคง มือข้างหนึ่งลูบผมของฉันเบาๆ

“เธอจะเชื่อแบบนั้นไม่ได้นะ เด็กดี” เขากระซิบข้างขมับฉัน “ฉันสัญญา เธอไม่ได้ทำอะไรพังเลยสักนิด พอเธอดีขึ้น เราจะจัดงานเลี้ยงใหญ่ที่สุดเท่าที่เด็กขวบหนึ่งเคยเห็นให้ลูกสาวของเรา คิงวางแผนไว้แ...