บทที่ 67

คิง

อลิซซาวิ่งกลับเข้ามาในห้อง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก เมื่อสายตาของเธอสบเข้ากับตาผม เธอก็ปล่อยโฮออกมา โดยไม่ต้องคิด ผมลุกพรวดจากโต๊ะ ดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน ผมไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ผู้หญิงของผมต้องการผม

"เป็นอะไรไป แมวน้อย" ผมพึมพำ พลางลูบผมเธอขณะที่ร่างเล็กสั่นเทาอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ