บทที่ 204 หมอตายแล้ว

โนอาห์

ดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ผลิลอยเด่นอยู่สูงลิ่ว เป็นดั่งดวงตาอันดุดันไม่ยอมอ่อนข้อบนท้องฟ้าสีครามเข้ม แสงแดดยามเที่ยงแผดเผาไปทั่วลานจอดรถของโรงพยาบาล ทำให้พื้นยางมะตอยร้อนระอุจนเห็นไอแดดพลิ้วไหว ฉันเอนตัวอยู่ในรถกระบะ เบาะหนังลั่นเอี๊ยดอ๊าดใต้ร่าง เหงื่อผุดซึมที่ต้นคอขณะที่ฉันกำลังขบคิดถึงก้าวต่อไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ