บทที่ 1018

ไม่นานนัก อบิเกลก็เดินโขยกเขยกออกมาจากห้องนอนพร้อมไม้เท้า เธอปิดประตูตามหลังแล้วเหลือบไปเห็นอเล็กซานเดอร์ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ใบหน้าของเธอก็ยับยู่ด้วยความรำคาญ

เธอกระทืบเท้าเข้าไปหาเขาอย่างหัวเสีย "อเล็กซานเดอร์ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? แกทำอะไรเธอ? อยู่ๆ ก็โทรเรียกฉันมาปลอบเธอโดยไม่บอกอะไรสักอย่าง ยิ่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ