บทที่ 102

ควินน์ทิ้งตัวลงบนเตียงทันทีที่ก้าวเข้าห้องนอน เธอหมดแรงอย่างสิ้นเชิงจากการขัดล้างจานมาทั้งวัน สายตาจับจ้องไปที่ปลายนิ้วตัวเองซึ่งถลอกปอกเปิกจากงานหนัก

ความคิดถึงข้อความของอบิเกลผุดขึ้นในใจ ทำให้เธอเผลอไผลไปในห้วงฝันกลางวัน เสียงเคาะประตูห้องดึงเธอกลับสู่ความเป็นจริง จูเลียตยืนอยู่ที่ประตูในสภาพหลัง...