บทที่ 1025

ขนตาของควินน์กระพริบขณะที่เธอเบือนหน้าหนี ดูหงอยไปหมด

เธอคิดว่าตัวเองคงจะไม่ได้เห็นมันแล้ว

อเล็กซานเดอร์จ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็ลุกขึ้นขยี้ผมเธอ "รออยู่นี่นะ"

พูดจบเขาก็ออกไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของควินน์มองตามเขาไปจนกระทั่งเขาออกจากห้องไป แล้วเธอก็หลับตาลงอีกครั้ง

เธอติดอยู่บนเตียงทุกวัน ลืมวั...