บทที่ 1121

สมองของควินน์เหมือนหยุดทำงานไปเฉยๆ ตอนที่เธอเห็นเด็กทารกคนนั้น

ความทรงจำเก่าๆ พรั่งพรูเข้ามา เสียงร้องของทารกน้อยราวกับมีดกรีดลึกลงไปในจิตวิญญาณ ทำให้ความคิดเธอปั่นป่วนอย่างหนัก

ราวกับว่าลูกๆ ที่เธอสูญเสียไปกำลังชี้นิ้วกล่าวโทษเธอผ่านทารกคนนี้

เธอเกาะขอบประตูห้องน้ำไว้แน่น ร่างกายโงนเงนเหมือนกำลั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ