บทที่ 1127

แสงแดดข้างนอกเจิดจ้า ร้อนแรง สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาทำให้โถงทางเดินอันเงียบสงบสว่างไสว

อเล็กซานเดอร์ยืนพิงผนังอย่างอ่อนแรง แสงแดดทำให้ใบหน้าซีดเผือดของเขาแทบจะโปร่งแสง

ชั่วครู่หนึ่ง เขาก็เค้นเสียงพูดออกมา "ผมเข้าใจ ผมจะดูแลเธอเอง ถึงแม้คุณจะไม่เคยให้อภัยผม ผมก็จะดูแลเธอเหมือน..."

เขาพยายามพูดต่...