บทที่ 1146

เฟรยาย่อตัวลงตรงหน้าพีนัท น้ำตาเอ่อคลอจนภาพพร่าเลือน เธอวางมือลงบนศีรษะเขาอย่างแผ่วเบาและกระซิบ "พีนัท"

พีนัทได้ยินชื่อตัวเองก็หันมาหาเธอ พร้อมกับฉีกยิ้มซื่อๆ ให้

เฟรยากัดริมฝีปาก พยายามกลั้นน้ำตาไว้ แล้วยิ้มตอบเขา "แม่เองไงลูก จำได้ไหม"

พีนัทยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเธอหมายถึงอะไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ