บทที่ 1153

ควินน์เบิกตากว้าง อ้าปากค้างมองผู้ชายตรงหน้า มันคือแลนดอน ผู้ชายที่หายหน้าหายตาไปกว่าสองปี!

เขาเดินสบายๆ เข้ามาหาควินน์ แล้วลูกน้องคนหนึ่งก็ดึงเก้าอี้มาให้ เขาหย่อนตัวลงนั่งแล้วมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

ควินน์ได้แต่จ้องกลับ สมองว่างเปล่า สิ่งเดียวที่เธอคิดได้คือแลนดอนคงวางแผนเรื่องลักพาตัวนี่มานา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ