บทที่ 1156

เมื่อค่ำคืนมาเยือน อบิเกลกำลังย่องอยู่แถวประตู ชะโงกหน้ามองออกไปเหมือนแมวย่องเบา ควินน์นั่งอยู่บนพื้น ดวงตาจับจ้องไปที่เธอ ประหม่าสุดขีด กลัวว่าอบิเกลอาจจะหนีไปเฉยๆ

อบิเกลถอนหายใจยาว เดินกลับมา แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างควินน์ "เฮ้อ พวกนี้มันเหลือเกินจริงๆ ผลัดเวรยามเฝ้าพวกเราขนาดนี้เลย กลัวเราจะหนีกันข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ