บทที่ 1168

อเล็กซานเดอร์ทรุดเข่าลงข้างหนึ่งตรงหน้าเธอ สองสายตาสบประสานกัน

ควินน์จ้องตอบ หัวใจเต้นรัวราวกับตีลังกา

ชั่วอึดใจ อเล็กซานเดอร์ก็กระชากหน้ากากลง

"ฉันเอง" เขาพึมพำ

ควินน์เบิกตากว้าง คิดว่าตัวเองตาฝาดไป

"คุณ..." เธอเริ่มพูด แต่อเล็กซานเดอร์ยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากเธอ

"ชู่ว์ เผ่นกันเถอะ"

เขากระชากเธอให้ลุก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ