บทที่ 1195

"มีอะไรเหรอ?" เสียงของอเล็กซานเดอร์ดังมาจากด้านบน และหัวใจของควินน์ซึ่งเต้นไม่เป็นส่ำ ในที่สุดก็เริ่มสงบลงได้บ้าง

เธอชี้ไปทางนั้น น้ำตาคลอเบ้า "งูตั้งสองตัวหล่นลงมาจากต้นไม้นั่น เกือบโดนฉันแน่ะ ตัวเบ้อเริ่มเลย หนาเท่าแขนฉันได้"

เมื่อเห็นใบหน้าที่เปรอะเปื้อน ดวงตาตื่นตระหนก และมือที่ยังคงกำใบตองแน่...