บทที่ 1201

เช้าวันต่อมา ควินน์สะดุ้งตื่นเมื่อหยดน้ำค้างหยดหนึ่งกระเซ็นใส่หน้า เธอผุดลุกขึ้น แตะใบหน้า แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าเป็นเพียงน้ำค้าง

ป่าแห่งนี้ทำให้เธอหวาดระแวง รู้สึกเหมือนมีแมลงไต่ยั้วเยี้ยไปทั่วตัวตลอดเวลา

เธอมองไปรอบๆ และสังเกตเห็นว่าอเล็กซานเดอร์หายไปไหนก็ไม่รู้ เธอนอนอยู่บนกองหญ้า

...