บทที่ 1234

ห้องพักผู้ป่วยเงียบกริบไปชั่วขณะ แต่เสียงนกข้างนอกนั่นไม่ยอมหยุดร้องเลย ซึ่งทำให้ฉันแทบประสาทเสีย

ครู่ต่อมา อเล็กซานเดอร์ก็พูดขึ้น "ช่างมันเถอะ ไม่ต้องไปโรงพยาบาลใหญ่โตอะไรหรอก ฉันรู้ดีว่าตัวเองเป็นอะไร"

ควินน์ดึงสติกลับมา จ้องมองเขา "งั้น 'รู้สภาพตัวเองดี' ก็หมายความว่าคุณยังไม่ตายใช่ไหม"

อเล็กซ...