บทที่ 1259

แลนดอนทรุดตัวพิงต้นไม้ ตาแทบจะลืมไม่ขึ้น "เธอรีบไปซะ แค่เดินตรงไปตามถนนเส้นนี้ พอเจอทางแยกก็ตรงไป พอถึงแยกที่สามก็เลี้ยวซ้าย แล้วจะเจอหมู่บ้าน"

อบิเกลมองเขาแปลกๆ

สภาพเขาดูเหมือนพร้อมจะตายอยู่รอมร่อ เขาเพิ่งพยายามจะฆ่าเธอ แต่ตอนนี้กลับดูหมดสภาพสิ้นดี การเปลี่ยนแปลงกะทันหันทำให้อบิเกลอึ้งไปเหมือนกัน...