บทที่ 133

รูบี้ส่งยิ้มอย่างสุภาพให้ควินน์ เป็นการทักทายเงียบๆ เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ เอาแต่เช็ดมือให้แห้งก่อนจะหายลับไปจากสายตา

ควินน์มองตามร่างของรูบี้ที่กำลังเดินจากไป ภาพเงาอันสง่างามตัดกับฉากหลังที่เป็นสภาพแวดล้อมอันจำเจรอบตัว เมื่อหันกลับมาสนใจเงาสะท้อนของตัวเอง เธอก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นความแตกต่างอย่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ