บทที่ 1388

เขามองจ้องเธอ และทั้งห้องก็เงียบกริบ

ชั่วอึดใจต่อมา เขาก็ยัดโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋า "ผมไม่ใช่อเล็กซานเดอร์ คุณจำคนผิดแล้ว"

ริมฝีปากของควินน์บิดเป็นรอยยิ้มขมขื่น "ใช่ คุณพูดถูก คนที่ฉันตามหาคงไม่ผลักไสฉันแบบนี้ คุณไม่ใช่เขาแน่ๆ"

คำพูดของเธอแผ่วเบา แต่ให้ตายสิ มันช่างบาดลึก

เธอหมุนตัวกลับและเดินออ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ