บทที่ 1475

"อบิเกล เธอเป็นอะไรไป" ควินน์ถาม พลางขมวดคิ้ว

คำถามของอบิเกลเริ่มจะหลุดโลกมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ละคำถามก็ตอบยากกว่าคำถามก่อนหน้า

อบิเกลรู้ตัวว่าเธออาจจะถามล้ำเส้นไปแล้ว

"โทษที ฉันแค่... บางทีสมองฉันอาจจะเบลอๆ ไปแล้ว ช่างฉันเถอะ" อบิเกลพูดพลางยกมือปิดหน้า รู้สึกประดักประเดิดอย่างแรง

ควินน์พอจะเดาได้แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ