บทที่ 1528

พอได้ยินเขาพูด อบิเกลก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก

เธอและแลนดอนเดินทางลึกเข้ามาในป่า และตอนนี้มันก็มืดสนิทแล้ว

หลายวันที่ผ่านมา เธอเริ่มชินกับความมืดและไม่ได้เดินสะดุดไปมาเหมือนเมื่อก่อน

หลังจากที่รู้สึกเหมือนนานเป็นชาติ อบิเกลก็เหนื่อยล้าเต็มที เธอหอบหายใจพลางพูดว่า "ดูเหมือนจะไม่มีใครตามเรามาแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ