บทที่ 173

ควินน์มองเขา และก่อนที่เธอจะได้เอ่ยคำใด เขาก็ช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขน แขนของเธอโอบรอบคอเขาโดยสัญชาตญาณ ดวงตาไล่มองตามสันกรามของเขาก่อนจะหลุบลงต่ำอย่างเขินอาย

อเล็กซานเดอร์วางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา จับมือเธอขึ้นมาตรวจดู สะเก็ดแผลบนข้อมือเริ่มลอกออก เผยให้เห็นผิวบอบบางที่ยังแดงๆ อยู่ข้างใต้ เ...