บทที่ 187

เสียงพยาบาลบ่นพึมพำค่อยๆ จางหายไปในอากาศปลอดเชื้อของโรงพยาบาล ลมหายใจของควินน์สะดุดติดขัดในลำคอ

เธอชะลอฝีเท้าที่รีบเร่งลง สายตาจับจ้องไปยังเตียงที่พยาบาลยังคงพยายามติดต่อเอเรียล ซึ่งดูเหมือนเบอร์โทรศัพท์ของเขาจะติดต่อไม่ได้ตลอดเวลา

ดวงตาของควินน์เลื่อนไปยังร่างผ่ายผอมบนเตียง ความรู้สึกสับสนและกังวลใ...