บทที่ 227

เมื่อรัตติกาลล่วงลึก ควินน์พบว่าตัวเองพลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟา สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่นาฬิกาแขวนผนัง เข็มนาฬิกาชี้เวลาห้าทุ่ม เธอรู้แก่ใจด้วยความรู้สึกใจหายว่าคืนนี้อเล็กซานเดอร์ก็คงจะไม่กลับบ้านอีกเช่นเคย

ขณะพลิกตัว เธอกำลังจะเคลิ้มหลับ แต่แล้วเสียงประหลาดที่ไม่คาดคิดจากชั้นบนก็ทำ...