บทที่ 243

ออกจากห้องทำงาน ควินน์เดินตามหลังไคล์ลงบันไดไปเพื่อทานอาหารเย็นด้วยกัน เธอนั่งลงที่โต๊ะ เคลื่อนไหวราวกับหุ่นยนต์ขณะกินอาหาร สายตาเหม่อลอย จมอยู่ในความคิดอันไกลโพ้น

ไคล์มองเธอพลางขมวดคิ้วด้วยความกังวล การต้องเฝ้าบ้านที่ไม่มีคนอยู่นี่มันเหมือนกับการทรมานดีๆ นี่เอง

หลังจากกินไปได้ไม่กี่คำ ควินน์ก็ส่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ