บทที่ 272

พงหญ้าสูงท่วมเข่ารายล้อมรอบตัวเธอ ส่งเสียงเสียดสีน่าขนลุกทุกครั้งที่ลมพัดกรรโชก

ควินน์ยืนอยู่บนชะง่อนผา โคมไฟในมือสาดแสงเป็นวงเล็กๆ สั่นไหวในความมืดมิดโดยรอบ ประหนึ่งไข่มุกเรืองแสงที่หล่นหายไปในยามค่ำคืน

เธอเหลือบมองระเบิดที่รัดติดข้อเท้าอย่างรวดเร็ว ตัวเลขเวลานับถอยหลังบนหน้าปัดแสดงเวลาเหลือเพียง...