บทที่ 281

ความเงียบคือคำตอบเดียวต่อเสียงเคาะประตูของควินน์

ครู่ต่อมา ประตูก็แง้มเปิดออก เผยให้เห็นอเล็กซานเดอร์ยืนอยู่ตรงธรณีประตูอย่างเฉยเมย สายตาของเขาทอดมองลงมายังเธอ

ควินน์ใช้มือส่งสัญญาณอย่างรวดเร็วว่าถึงเวลากินข้าวแล้ว ดวงตาของอเล็กซานเดอร์มองตามการเคลื่อนไหวนั้น หม่นแสงลงชั่วครู่ก่อนที่เขาจะฉวยข้อมือ...