บทที่ 288

ควินน์นั่งอยู่ริมโซฟา สายตาจับจ้องไปที่นาฬิกาแขวนผนังตามความเคยชิน เฝ้ามองเข็มวินาทีที่เดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง

เสียงติ๊กต่อกของนาฬิกาเป็นจังหวะที่ปลอบประโลมใจ เป็นสิ่งเดียวที่แน่นอนในชีวิตอันไม่แน่นอนของเธอ ทุกครั้งที่ต้องรออเล็กซานเดอร์กลับมา ดวงตาของเธอก็จะจับจ้องไปที่นาฬิกาเรือนนั้น หัวใจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ