บทที่ 289

ด้วยท่าทีรวดเร็วและเด็ดขาด ควินน์ยื่นมือออกไปหมายจะคว้าสมุดโน้ต

ราวกับคาดการณ์การเคลื่อนไหวของเธอได้ เขาสะบัดข้อมืออย่างคล่องแคล่ว เหน็บสมุดโน้ตไว้ด้านหลังไหล่ ห่างไกลเกินกว่าเธอจะเอื้อมถึง

มือของเธอค้างอยู่ในอากาศ นิ้วงองุ้มราวกับวิงวอนเงียบๆ ขณะที่เธอกัดริมฝีปาก ดวงตาของเธอที่มีสีดำตัดกับสีขาวอย...