บทที่ 31

ควินน์ค่อยๆ ยื่นมือลงไป กอบเถ้าถ่านกำมือหนึ่งขึ้นมาจากพื้น

ในชั่วพริบตา สายลมก็พัดพวกมันไปจากมือเธอ ปลิวกระจายหายไปในอากาศ เธอเงยหน้ามองอเล็กซานเดอร์ สีหน้าเป็นการวิงวอนเงียบๆ เพื่อขอความเข้าใจ

อเล็กซานเดอร์สบตาเธอ ท่าทางแผ่รังสีอำนาจที่ปฏิเสธไม่ได้ ความพินาศที่เขาก่อขึ้นถูกปัดทิ้งด้วยท่าทีไม่แยแส...