บทที่ 350

โซเรนพยักหน้าเห็นด้วย สีหน้าของเขาเคร่งขรึม

ด้านนอก แสงฟ้าแลบแปลบปลาบผ่าความมืดมิดยามค่ำคืน แสงจ้าส่องทะลุหน้าต่างเข้ามา สาดแสงเรืองรองน่าขนลุกจับใบหน้าของควินน์ ขับเน้นความซีดเซียวของเธอ เมื่อปราศจากแสงไฟอื่นใด ใบหน้าของเธอก็ดูราวกับภูตผี เป็นเครื่องเตือนใจอันเย็นเยียบถึงผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว

โซเรน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ