บทที่ 361

น้ำเสียงของอเล็กซานเดอร์เจือความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดหรือไง” เขาตวาด

โซเรนผงะ ขนลุกชันขึ้นมาถึงต้นคอ “เข้าใจแล้วครับ” เขาพึมพำ เสียงแผ่วเบาราวกระซิบ เขาไม่กล้าเอ่ยคำใดอีกและรีบวางสายทันที

ในห้องทำงานอันเงียบสงัด อเล็กซานเดอร์ขยับเนกไทของตนเล่น ก่อนจะกระชากมันออกอย่างฉับพลั...