บทที่ 363

โลหิตสีแดงฉานไหลซึมจากข้อมือของเธอ เบ่งบานราวกับดอกกุหลาบที่ผลิบานเต็มที่

ผ่านม่านน้ำตา ประกายแห่งความดื้อรั้นส่องประกายออกมาขณะที่เธอกดลงบนบาดแผลซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความเจ็บปวดไม่ได้รุนแรงอย่างที่เธอคาดไว้ กลับกัน เธอรู้สึกถึงความปลดปล่อยอย่างที่ไม่คุ้นเคย

ความเจ็บแปลบในใจทุเลาลงบ้างด้วยความเจ็บปวดทาง...