บทที่ 381

เปลือกตาของควินน์กระพือเปิดขึ้นชั่วครู่ก่อนจะปิดลงอีกครั้ง เรี่ยวแรงของเธอค่อยๆ เลือนหายไป โลกรอบตัวดูเหมือนจะหมุนคว้าง ร่างกายรู้สึกราวกับล่องลอยอยู่ในห้วงเหวอันไร้ที่สิ้นสุด

ความคิดเดียวที่แจ่มชัดพอจะแทรกผ่านม่านหมอกในสมองของเธอได้คือรสขมปร่าของเครื่องดื่มที่เธอดื่มเข้าไป

แชนด์เลอร์ซึ่งเฝ้าดูอาก...