บทที่ 401

เขาหันขวับ ปาดน้ำตาด้วยแขนเสื้ออย่างรวดเร็ว

เสียงสูดจมูกดังขึ้นในความเงียบขณะที่เขาพยายามปั้นยิ้มบนใบหน้า

"ผมขอบคุณในความใจดีของคุณครับ" เขาพูด เสียงเครือด้วยความพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ "แต่ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าผมคือต้นเหตุของหายนะครั้งนี้ ผมไม่ขอหลบอยู่หลังข้อแก้ตัว" เขาหยุดพูด น้ำเสียงเบาแต่แฝงแววปร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ