บทที่ 417

"ควินน์..."

ควินน์เงยหน้ามองเขา รอให้เขาพูดต่อ

ฌอนอ้าปาก คำพูดที่ตั้งใจจะบอกติดอยู่ที่ริมฝีปาก แต่แล้วก็ถอยกลับ กลืนหายไปในความเงียบ

"ไม่มีอะไรหรอก" ในที่สุดเขาก็พูด น้ำเสียงแผ่วเบาราวกับปัดเรื่องทิ้ง "คุณพักผ่อนให้ดีนะ เดี๋ยวผมจะเอาหมาสองตัวนี้ลงไปข้างล่าง พอคุณหายดีแล้วจะเอามาคืนให้"

พูดจบเขาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ