บทที่ 443

อเล็กซานเดอร์อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน พาลงบันไดไปยังห้องอาหาร มือของเขากอดรัดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

ความอบอุ่นพลันแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของควินน์ เธอไม่ใช่เด็กแล้ว แต่เขากลับอุ้มเธอราวกับว่าเธอยังเป็นเด็ก แม้กระทั่งตอนที่พวกเขานั่งลงทานอาหาร มันเป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย

เธอขยับตัวยุกยิก พยายามจะดิ้นให้หล...