บทที่ 458

ควินน์ลังเลขณะเหลือบมองนาฬิกาบนผนัง ตีสองแล้ว ใครกันที่โทรมาเวลานี้?

เธอกำถ้วยในมือแน่นขึ้น ความกลัวทำให้เธอไม่กล้าไปเปิดประตู

เสียงเคาะประตูยังคงดังต่อเนื่อง ผสานกับเสียงฝนที่ตกหนักราวกับฟ้ารั่วอยู่ด้านนอก ก่อเกิดเป็นซิมโฟนีอันพร่าเลือนน่าขนลุก

ควินน์กลืนน้ำลายอย่างประหม่า ยกถ้วยขึ้นดื่มรวดเดียว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ