บทที่ 50

ควินน์หลับตาลงชั่วครู่ แสวงหาความสงบในความมืดมิด เมื่อเธอลืมตาขึ้น ภาพสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยของห้องก็ชัดเจนขึ้น อย่างไรก็ตาม อเล็กซานเดอร์กลับหายไปอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อตื่นจากความฝัน ควินน์รู้สึกถึงสายใยของอารมณ์หวานอมขมกลืนที่ยังคงรั้งอยู่ในใจ มันเป็นความเจ็บปวดร้าวลึกที่ไม่ยอมจางหายไป

เธอพยุงตัวล...