บทที่ 502

แม้ริมฝีปากของเขาจะโค้งขึ้นเล็กน้อย แต่กลับไร้ร่องรอยของรอยยิ้ม ควินน์ตระหนักได้ว่าคนที่เธอตามหานั้นจากไปแล้วจริงๆ ไม่มีวันหวนกลับมา

เขาคว้าข้อมือเธอ กระชากออกจากใบหน้าอย่างแรง ริมฝีปากของเขากลับมาเม้มเป็นเส้นตรงเย็นชา

"ควินน์ ฟังให้ชัดนะ เลิกเสแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอ่อนน้อมได้แล้ว อยู่ที่นี่กับฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ