บทที่ 535

กว่าควินน์จะตื่นขึ้นมาก็ล่วงเข้าวันที่สองแล้ว

เธอพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียงด้วยความสับสน รู้สึกเจ็บแปลบเมื่อฝ่ามือสัมผัสกับผ้าปูที่นอน

ควินน์ยกมือขึ้นมองโดยไม่รู้ตัว มือทั้งสองข้างพันด้วยผ้าก๊อซ ส่วนแผลที่ปลายนิ้วปิดพลาสเตอร์ยาไว้

แววตาสับสนฉายวาบขึ้นในดวงตาของเธอ

เธอพยายามนึกถึงบางอย่างที่เลือนรางใ...