บทที่ 558

เขายืนอยู่ตรงนั้น ทอดสายตามองผืนทะเลกว้างใหญ่ ดูราวกับหลงอยู่ในโลกความคิดของตัวเอง

ควินน์ขยับตัวตื่นจากนิทรา นาฬิกาบนผนังบอกเวลาเลยหนึ่งทุ่มไปแล้ว เมื่อเธอลืมตา ความมืดด้านนอกถูกแต่งแต้มด้วยแสงดาวริบหรี่ที่สะท้อนบนผืนทะเล สายลมอ่อนๆ พัดกลิ่นไอทะเลจางๆ เข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดอยู่ ช่วยปลอบประโลมความ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ