บทที่ 652

ควินน์อาจจะแรงไม่เยอะ แต่วอลเตอร์ถึงกับเซถอยหลังไปสองก้าว ไม่คิดว่าควินน์จะลุกขึ้นมาผลักเขา

วอลเตอร์ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วมองควินน์อย่างทึ่งที่เธอกล้าปกป้องอเล็กซานเดอร์

วอลเตอร์หัวเราะหึๆ ในลำคอ เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ จนก้องไปทั่วทั้งสุสาน

พอหัวเราะจนพอใจแล้ว วอลเตอร์ก็หันมามองควินน์ด้วยสายตา...