บทที่ 696

ควินน์จ้องมองใบหน้าเคร่งขรึมและน่ากลัวของเขา ตัวสั่นด้วยความไม่สบายใจ อเล็กซานเดอร์เดินเข้ามาหา พยายามช่วยเธอถอดเสื้อโค้ท

ควินน์ผงะถอยโดยสัญชาตญาณ กอดแขนตัวเองไว้แน่น อยากจะหายลับเข้าไปในกำแพง

อเล็กซานเดอร์ชะงัก มองเธอด้วยสายตาคล้ายกวางที่หวาดระแวง ครู่หนึ่งผ่านไป เขาเอ่ยถามเบาๆ "จำผมไม่ได้เหรอ?"

...