บทที่ 698

ควินน์ขยำแขนเสื้อตัวเอง ปอยผมที่หลุดลุ่ยลงมาปรกใบหน้าครึ่งหนึ่งจนมองไม่เห็นสีหน้าของเธอ

"ควินน์" มือของอเล็กซานเดอร์ชะงักค้างอยู่กลางอากาศครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเธอ

ควินน์ก้มหน้าลง ไม่สนใจเขา ในตอนนั้น เธอแผ่ความรู้สึกสิ้นหวัง อ่อนแอ และไม่สบายใจออกมา ราวกับเหยื่อที่ติดกับดัก

มือของอเล็กซานเ...