บทที่ 732

ไม่มีใครสักคน ไม่เห็นแม้แต่หมาสักตัว

ควินน์ไม่รู้ว่าตัวเองวิ่งมานานเท่าไรแล้ว แต่ในที่สุดเธอก็หมดเรี่ยวแรงและทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนล้าข้างถนน

ลมหนาวเย็นยะเยือกบาดหูและแก้มของเธอ ความเจ็บปวดเย็นเฉียบที่มือและเท้าก็แทบจะทนไม่ไหว

เธอกอดตัวเองแน่น ความปวดหน่วงๆ เริ่มขึ้นที่ท้องน้อยของเธอ ควินน์ซบหน้า...