บทที่ 811

สายตาของอเล็กซานเดอร์จับจ้องดวงตาที่คลอหน่วยด้วยน้ำตาของเธอ ริมฝีปากเขาขยับ แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา

น้ำตาของเก็ตตี้ไหลพรากขณะที่เธอยื่นมือออกไป พยายามจะคว้ามือเขา “อเล็กซานเดอร์ ต่อให้คุณโกหกฉัน ก็ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคิดว่าฉันคงทนต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว การนอนอยู่ที่นี่ทุกวันมันทรมานจริงๆ” เธออ้อนวอน

อเล็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ