บทที่ 82

วาเลอรีอุ้มเด็กขึ้นมา สายตาเย็นชาดุจน้ำแข็งเมื่อสบตากับควินน์ เธอหันขวับแล้วเดินเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ฝนเริ่มตกปรอยๆ ทำให้คนอื่นๆ ต้องตามเข้าไปในบ้าน ทิ้งให้บ้านว่างเปล่าเว้นแต่เพียงคนเดียว ควินน์ยืนอยู่ลำพัง สายตามองตามร่างของครอบครัวที่หายลับเข้าไปในตัวบ้าน

ใกล้ๆ กันนั้น วอลเตอร์ก้มลงเก็บ...