บทที่ 841

ควินน์รอคอยราวกับชั่วนิรันดร์ ไม่นานนัก ฝนก็เริ่มพรำลงมาเบาๆ

ละอองฝนโปรยปรายลอยล่องอยู่ใต้แสงไฟถนน สะท้อนแสงเป็นประกายระยิบระยับ

เธอมองขึ้นไป เฝ้ามองสายฝนพรำ ปล่อยให้มันตกลงบนใบหน้าและเส้นผม

ในภวังค์ ดูเหมือนเธอจะเห็นลูคัสอยู่ใต้แสงจันทร์อีกครั้ง เขายังคงยิ้มให้เธอเช่นเคย ด้วยแววตาคุ้นเคยคู่นั้นท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ